Huisartsenpraktijk Neukölln vecht tegen tekort aan vakmensen: "Moeilijker te krijgen dan patiënten"

Het gelamineerde A4-tje lag op de balie van mijn dokterspraktijk in Noord-Neukölln: "Wees alstublieft aardig tegen onze doktersassistenten. Ze zijn lastiger te werven dan patiënten", stond er in hoofdletters. Het was onmiskenbaar. Ik wilde van de vrouw in de witte jas die mijn zorgpasje innam weten of er een reden was voor deze waarschuwing. O ja! Ze knikte veelbetekenend en noemde zelfs collega's die van baan waren veranderd omdat er te vaak tegen hen werd geschreeuwd.

Je kunt je voorstellen waar dit over gaat. Iemand heeft het gevoel dat hij of zij veel te lang in de wachtkamer heeft gezeten of te lang op de volgende afspraak moet wachten, en reageert zijn of haar frustratie af op de vrouwen die de praktijk runnen. De sociale toon is streng, en niet alleen in Neukölln .

Ik voelde me zeker aangesproken, want ik weet het helaas uit eigen ervaring: soms uit je je woede op mensen die niet verantwoordelijk zijn voor de dingen waarover je klaagt en die er niets aan kunnen veranderen. Dat overkomt me vooral vaak als ik na een eeuwigheid wachten aan de lijn eindelijk iemand te spreken krijg die me helaas ook niet kan helpen. Vaak zitten die mensen ergens in het buitenland, hebben ze niets met het bedrijf zelf te maken en kunnen ze alleen standaardvragen beantwoorden.

Waardeer medisch personeel

De tweede zin op het papier is ook veelzeggend: doktersassistenten zijn moeilijker te vinden dan patiënten. Er is een tekort aan verpleegkundigen , fysiotherapeuten en zelfs artsen. In mijn buurt vragen mensen zich wanhopig af wie een huisarts kent die nog patiënten aanneemt. En zelfs in Berlijn moet je maanden wachten op een afspraak met een specialist. En wij babyboomers vragen ons angstig af wie er voor ons zal zorgen .

Tijdens de pandemie was er in ieder geval even een sprankje besef van hoe belangrijk en waardevol medisch personeel is. Er klonk applaus vanaf de balkons en de salarissen zijn sindsdien gestegen. Maar waardering wordt niet alleen uitgedrukt in geld, maar ook in een vriendelijke bejegening: door een "goede dag" en geduld, door een "dankjewel", een "alsjeblieft" en een "tot ziens". We moeten in ieder geval niet hopen op zorgrobots waar we later op kunnen afknappen.